Λαϊκά Παραμύθια της Χαλκιδικής

Το παραμύθι για πολλούς αιώνες αποτέλεσε τη βασικότερη μορφή ψυχαγωγίας μικρών και μεγάλων. Ακόμα και σήμερα, με την τεράστια πρόοδο των μέσων ενημέρωσης και διασκέδασης, εξακολουθεί να κρατάει κυρίαρχη θέση, τουλάχιστο στον κόσμο του παιδιού. Οι σύγχρονες προσαρμογές των θεμάτων του δεν αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά του στοιχεία (υπερφυσικό, υπερβολικό, μαγικό). Η ανίχνευση του παραμυθιού μέσα στο χώρο της Παράδοσης, με την αναθέρμανση της αφηγηματικής του τακτικής, έχει πολλούς στόχους. Πέρα από την ευχαρίστηση, που αποτελεί την κυριότερη αποστολή του, η σπουδή του παραμυθιού επιτρέπει τη διείσδυσή μας στην προγονική ψυχοσύνθεση και βοηθάει να βρούμε το νήμα της πολιτιστικής μας συνέχειας. Διότι μέσα στις λαϊκές αυτές αφηγήσεις λειτουργούν πολλά κοινωνικά στοιχεία, που δίνουν το πολιτιστικό στίγμα διαφόρων εποχών (ανθρωποφαγία, παιδοκτονία, οιδιπόδεια συμπλέγματα, κλπ.). Και από φιλολογική σκοπιά το παραμύθι παρουσιάζει σπουδαίο ενδιαφέρον, καθότι η αυθορμησία, η ευρηματικότητα και η αφηγηματική ικανότητα του παραμυθά συγκροτούν αυτό που λέμε "λογοτεχνική στόφα", της οποίας η αξιοποίηση συχνά οδηγεί αρκετούς απ' αυτούς σε εντυπωσιακές συγγραφικές πρωτοβουλίες. Άλλωστε μας δίνεται και η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη ενός τοπικού ιδιώματος μέσα από την αυξανόμενη πίεση της αστικής γλωσσικής φόρμας. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Εισαγωγή Προοίμιο Η γριά που έσουσι τ'ς διαβόλ' Η Άσπρ' κι Αγέννητ' Η χρυσή κότα Του πνεύμα Η Πιπιλιάρ'ς Οι σαράντα δράκ' Η στρίγγλα Η Αρκουδουγιάνν'ς Η Φιλντισένια Πουλιτεία Η αλ'πού κ' η Σαρανταμπέλ'ς Λεξιλόγιο Περιεχόμενα