Το κόκκινο ποτάμι

Αλλόγλωσση και αλλόθρησκη. Μισή Τουρκάλα και μισή Ελληνίδα. Δύο νήπια στην αγκαλιά και δυο ανήλικα παιδιά γύρω σου. Θυμάμαι, τρεις έλληνες τουρίστες, ψάχναμε τις ρίζες μας στα πανύψηλα παρχάρια του Πόντου. Εσύ και μια Τουρκάλα που 'χε κι αυτή τέσσερα παιδιά, μας καλωσορίσατε στην είσοδο του χωριού Εγριπέλ. Δεν θα ξεχάσω, τα μάτια σου πέταξαν μακριά στο χρόνο, σαν άκουσες πως είμαστε Γιουνάν (Ίωνες - Έλληνες). «Κι εγώ Γιουνάν είμαι!» είπες με πλατύ χαμόγελο και συνέχισες: Η μάνα μου, τετράχρονο κοριτσάκι, έχασε τους γονείς της στην εξορία, το 1917. (...) Θυμάμαι, έφυγες απότομα από κοντά μας! Ίσως συλλογίστηκες τις συνέπειες απ' την αποκάλυψη του μυστικού σου! Λίγο πιο πέρα, κάτω απ' το ξύλινο μπαλκόνι του φτωχικού σπιτιού σου, μας κοιτούσες απελπισμένα και απ’ τα μάτια σου έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα! (...) (Aπό την παρουσίαση της έκδοσης)